عفونت گوش

عفونت گوش، یک بیماری شایع است که هم کودکان و هم بزرگسالان را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می‌دهد. در حالی که این عفونت‌ها می‌توانند دردناک و آزاردهنده باشند، آگاهی از علل، علائم و گزینه‌های درمانی می‌تواند به مدیریت موثر آنها کمک کند. در این مقاله، ما به پیچیدگی‌های عفونت‌های گوش می‌پردازیم و نحوه‌ی وقوع آنها، علائم و بهترین راه‌ها برای کاهش ناراحتی را روشن می‌کنیم.

علت بروز عفونت گوش

این عفونت زمانی رخ می‌دهد که باکتری‌ها، ویروس‌ها یا قارچ‌ها به گوش میانی حمله کرده و باعث التهاب و تجمع مایع پشت پرده گوش می‌شوند. این عفونت‌ها اغلب ناشی از عفونت‌های تنفسی مانند سرماخوردگی یا آنفولانزا هستند که می‌توانند منجر به احتقان و انسداد لوله‌های استاش، گذرگاه‌های باریکی که گوش میانی را به پشت گلو متصل می‌کنند ، شوند. این انسداد محیطی ایده‌آل برای رشد باکتری‌ها و ویروس‌ها ایجاد می‌کند و منجر به عفونت می‌شود.

کودکان به دلیل داشتن لوله‌های استاش کوچکتر و افقی‌تر، بیشتر در معرض این بیماری قرار دارند. این لوله‌ها نسبت به بزرگسالان در تخلیه مایع کارایی کمتری دارند. علاوه بر این، عواملی مانند قرار گرفتن در معرض دود، رفتن به مهد کودک و سابقه خانوادگی این عفونت می‌تواند خطر ابتلا را افزایش دهد.

علائم و نشانه های عفونت گوش

علائم این عفونت بسته به شدت و سن فرد می‌تواند متفاوت باشد. در نوزادان و کودکان خردسال، علائم رایج عبارتند از:

• درد گوش یا کشیدن گوش
• تحریک‌پذیری یا بیقراری
• مشکل در خوابیدن
• تب
• خروج مایع از گوش
• مشکل شنوایی یا پاسخگویی به صداها

در بزرگسالان، علائم شامل موارد زیر است:

• درد گوش
• خروج مایع از گوش
• کاهش شنوایی
• گلو درد
• حالت تهوع
• سرگیجه یا گیجی
• خارش گوش

تشخیص این علائم و مراجعه سریع به پزشک، به ویژه برای کودکانی که ممکن است نتوانند ناراحتی خود را به طور موثر بیان کنند، بسیار مهم است.

نحوه شخیص عفونت گوش

برای تشخیص عفونت گوش، پزشک علائم بالینی و معاینه فیزیکی را انجام می‌دهد. مراحل تشخیص عفونت گوش شامل موارد زیر است:

بررسی علائم

پزشک از بیمار درباره علائمی مانند درد گوش، تب، کاهش شنوایی، و خروج ترشحات گوش سوال می‌کند. این علائم ممکن است نشان‌دهنده عفونت گوش باشند.

معاینه با اتوسکوپ

از اتوسکوپ برای بررسی مجرای گوش و پرده گوش برای علائم عفونت مانند قرمزی، تورم یا تجمع مایع استفاده کنند.

آزمایش‌های بیشتر

در موارد پیچیده، ممکن است پزشک آزمایش‌های اضافی مانند تمپانومتری یا بررسی مایع گوش را تجویز کند تا میزان فشار در گوش یا نوع باکتری را مشخص کند.

بیشتر بخوانید: بیماری منییر

چه کسانی به عفونت گوش مبتلا می شوند؟

عفونت گوش می تواند افراد در تمام سنین را تحت تاثیر قرار دهد، اما بیشتر در کودکان، به ویژه کودکان بین ۶ ماه تا ۲ سال دیده می شود. این شیوع بالاتر در کودکان به چند عامل نسبت داده می شود:

ساختار لوله استاش

کودکان دارای لوله های استاش کوتاه‌تر و افقی‌تر نسبت به بزرگسالان هستند. این لوله ها وظیفه متعادل کردن فشار و تخلیه مایع از گوش میانی را بر عهده دارند. آناتومی لوله های استاش کودکان باعث می شود که آنها در تخلیه مایع کارایی کمتری داشته باشند و زمینه را برای ایجاد عفونت توسط باکتری یا ویروس فراهم کنند.

سیستم ایمنی نابالغ

سیستم ایمنی کودکان هنوز در حال رشد است، که می تواند آنها را در برابر عفونت ها، از جمله ویروس هایی که باعث این عفونت می شوند، آسیب پذیرتر کند.

قرار گرفتن در معرض ویروس ها و باکتری ها

کودکان اغلب در محیط هایی مانند مهدکودک یا مدرسه وقت می گذرانند که در معرض ویروس ها و باکتری ها قرار دارند. این افزایش مواجهه می تواند احتمال ابتلا به عفونت هایی را که منجر به این عفونت میشوند، افزایش دهد.

دود سیگار

قرار گرفتن در معرض دود با افزایش خطر ابتلا به این عفونت در کودکان مرتبط است. سموم موجود در دود سیگار می تواند پوشش داخلی لوله های استاش را تحریک کند و عملکرد آنها را مختل کند و احتمال عفونت را بیشتر کند.

سایر عوامل خطر

برخی عوامل مانند سابقه خانوادگی عفونت گوش، آلرژی، شکاف کام یا سندروم داون نیز می توانند کودکان را مستعد ابتلا به این عفونت کنند.

در حالی که کودکان بیشتر در معرض این عفونت هستند، بزرگسالان نیز می توانند به آن مبتلا شوند، به خصوص در مواردی که بیماری زمینه ای مانند عفونت تنفسی، آلرژی یا ناهنجاری های ساختاری در گوش وجود داشته باشد. 

بیشتر بخوانید: درمان عفونت های گوش

عوارض عفونت گوش

عفونت گوش در صورتی که درمان نشود، ممکن است عوارضی به همراه داشته باشد که شامل موارد زیر است:

• التهاب و تجمع مایعات در گوش میانی می‌تواند باعث کاهش شنوایی موقت شود. در صورت تکرار عفونت‌ها، ممکن است کاهش شنوایی دائمی رخ دهد.

• فشار ناشی از عفونت می‌تواند باعث پارگی پرده گوش شود. اگرچه این مشکل معمولاً خود به خود بهبود می‌یابد، اما در برخی موارد نیاز به جراحی دارد.

• اگر عفونت درمان نشود، ممکن است به بخش‌های دیگر گوش یا حتی به استخوان‌های اطراف (ماستوئیدیت) یا مغز (مننژیت) سرایت کند.

• در موارد نادر، عفونت‌های مکرر می‌توانند باعث ایجاد بافت‌های غیرطبیعی در گوش میانی شوند که به نام کلستئاتوم شناخته می‌شود و می‌تواند به ساختارهای داخلی گوش آسیب برساند.

• عفونت‌های گوش داخلی ممکن است بر سیستم تعادلی تأثیر بگذارند و منجر به سرگیجه یا مشکلات در حفظ تعادل شوند.

تشخیص و درمان به‌موقع عفونت گوش برای جلوگیری از این عوارض بسیار مهم است.

روش های پیشگیری از بروز عفونت گوش

برای پیشگیری از بروز عفونت گوش، می‌توان از روش‌های زیر استفاده کرد:

• شست‌وشوی منظم دست‌ها و اجتناب از تماس با افرادی که دچار عفونت‌های دستگاه تنفسی مانند سرماخوردگی هستند، می‌تواند خطر انتقال باکتری‌ها و ویروس‌ها به گوش را کاهش دهد.

• دریافت واکسن‌های آنفولانزا و پنوموکوک می‌تواند از عفونت‌های گوش که ناشی از عفونت‌های ویروسی و باکتریایی هستند، جلوگیری کند.

• قرار گرفتن در معرض دود سیگار خطر عفونت گوش را افزایش می‌دهد، بنابراین دوری از محیط‌های دودآلود مفید است.

• کنترل و درمان آلرژی‌ها به کاهش التهاب و تولید مایعات در گوش کمک می‌کند و احتمال عفونت را کم می‌کند.

• در هنگام شنا یا حمام کردن، بهتر است از گوش‌گیر یا کلاه استفاده کنید تا از ورود آب به گوش و ایجاد محیط مرطوب جلوگیری شود.

• تقویت سیستم ایمنی با مصرف مواد غذایی سالم و مغذی می‌تواند به بدن کمک کند تا در برابر عفونت‌ها مقاومت بیشتری داشته باشد.

سوالات متداول

در نهایت…

عفونت‌های گوش یک مشکل بهداشتی رایج هستند که می‌توانند باعث ناراحتی و اختلال در زندگی روزمره شوند. با درک علل، علائم و گزینه‌های درمانی، افراد می‌توانند برای مدیریت و پیشگیری موثر از عفونت گوش گام‌های مثبتی بردارند.